Dvije hiljade godina hriscanstva nicim nije usrecilo svijet, niti je ista popravilo zivotnu muku obicnog covjeka. Rob je cijelo vrijeme ostao rob, seljaci su pretvoreni u kulucare na feudalnim posjedima hriscanske vlastele i Crkve hriscanske. Inkvizicija je zatvarala ljude, zene, djecu u memljive podzemne tamnice medju pacove, vjesala, sakatila ljude na razne nacine, cerecila, spaljivala na lomacama, sjekla glave, ubijala maljevima, kuvala ljude u kazanima. Ubijali su se medjusobno hriscanski carevi i narodi, ubijali ocevi sinove, krvila se i istrijebljivala braca i rdjaci radi vlasti i gospodstva. U ovom ili onom obliku bilo je to i na Istoku kod pravoslavaca ,a narocito na Zapadu kod rimokatolika i kod od njih odvojenih anglikanaca i protestanata. Nehriscanski narodi sirom kugle zemaljske dozivjeli su genocide, a ostaci tih naroda su prisilno hristijanizovani. Tako je trajalo sve do Francuske revolucije od kad je Crkva sa svojom hriscanskom vlascu pocela da gubi vladajuce pozicije nad svojim drzavama i narodima. Ko su zapravo hriscani, ciji su, ko im je Bog, Isus Hristos ili satana?
Pravoslavni obred krstenja ide ovako: "Sveštenik okreće oglašenog licem ka zapadu, kao ka onoj strani gde zalazi sunce i odakle se pojavljuje tama, jer đavo, koga treba da se odrekne, jeste tama, i njegova vladavina je u tami; zatim zapoveda oglašenom da podigne ruke, kao pred satanom koji se nalazi blizu njega, pa mu tri puta postavlja pitanje:
"Odričeš li se satane, i svih dela njegovih, i svih anđela njegovih, i svakog služenja njemu, i sve gordosti njegove?"
Na ovo oglašeni takođe tri puta odgovara: "Odričem se".
Onda ga tri puta pita: "Jesi li se odrekao satane?", a ovaj odgovara:
"Odrekao sam se".
Ovo trikratno odricanje oglašeni završava time što na traženje sveštenika:
"I duni i pljuni na njega" duva i pljuje na satanu, pokazujući time nemoć đavola, svedočeći o svome preziru prema njemu i svome odlučnom raskidu sa njim. Posle odricanja od satane oglašeni se sjedinjuje sa Hristom. On se radi toga okreće ka istoku, odakle nam je zasijala svetlost istinita, što prosvećuje i osvećuje svakog čoveka koji dolazi u svet, spušta ruke pokazujući time svoje smirenje i pokornost Bogu, i na tri puta ponovljeno pitanje sveštenika:
"Sjedinjuješ li se sa Hristom?" i "Jesi li se sjedinio sa Hristom?" odgovara: "Sjedinjujem se" i "Sjedinio sam se".
Ovo sjedinjenje sa Hristom nije ništa drugo nego obećavanje vernosti Njemu: kao što vojnik prilikom stupanja u službu polaže zakletvu vernosti svome caru, tako i oglašeni, stupajući u blagodatni savez sa Hristom, u vidu zakletve tri puta izgovara Simvol vere. Potom ga sveštenik poziva da se pokloni Hristu, što on čini uz reči:
"Poklanjam se Ocu i Sinu i Svetome Duhu, Trojici Jednosuštnoj i Nerazdeljivoj".
AKO SU TAMNICE, VJESANJA, CERECENJA, SAKACENJA, SPALJIVANJE NA LOMACAMA, ODSIJECANJE GLAVA, UBIJANJE MALJEVIMA, KUVANJE U KAZANIMA, GENOCIDI, OCEUBISTVO I BRATOUBISTVO HRISTOVO DJELO KROZ HRISCANSKE CAREVE I KRALJEVE I NJIHOVE VOJNIKE, AKO JE TO HRISTOVO DJELO KROZ HRISCANSKE PAPE, KARDINALE, BISKUPE, SVECENIKE, REDOVNIKE I VJERNIKE, AKO JE TO HRISTOVO DJELO KROZ HRISCANSKE PATRIJARHE, EPISKOPE, SVESTENIKE, MONAHE I VJERNIKE, DA LI SMO SE IKAD KAO POBOZNI LJUDI ZAPITALI: PA KO JE TAJ SATANA I KOJA SU NJEGOVA ZLA DJELA ZA OVIH DVIJE HILJADE GODINA HRISCANSTVA?
Pravoslavni obred krstenja ide ovako: "Sveštenik okreće oglašenog licem ka zapadu, kao ka onoj strani gde zalazi sunce i odakle se pojavljuje tama, jer đavo, koga treba da se odrekne, jeste tama, i njegova vladavina je u tami; zatim zapoveda oglašenom da podigne ruke, kao pred satanom koji se nalazi blizu njega, pa mu tri puta postavlja pitanje:
"Odričeš li se satane, i svih dela njegovih, i svih anđela njegovih, i svakog služenja njemu, i sve gordosti njegove?"
Na ovo oglašeni takođe tri puta odgovara: "Odričem se".
Onda ga tri puta pita: "Jesi li se odrekao satane?", a ovaj odgovara:
"Odrekao sam se".
Ovo trikratno odricanje oglašeni završava time što na traženje sveštenika:
"I duni i pljuni na njega" duva i pljuje na satanu, pokazujući time nemoć đavola, svedočeći o svome preziru prema njemu i svome odlučnom raskidu sa njim. Posle odricanja od satane oglašeni se sjedinjuje sa Hristom. On se radi toga okreće ka istoku, odakle nam je zasijala svetlost istinita, što prosvećuje i osvećuje svakog čoveka koji dolazi u svet, spušta ruke pokazujući time svoje smirenje i pokornost Bogu, i na tri puta ponovljeno pitanje sveštenika:
"Sjedinjuješ li se sa Hristom?" i "Jesi li se sjedinio sa Hristom?" odgovara: "Sjedinjujem se" i "Sjedinio sam se".
Ovo sjedinjenje sa Hristom nije ništa drugo nego obećavanje vernosti Njemu: kao što vojnik prilikom stupanja u službu polaže zakletvu vernosti svome caru, tako i oglašeni, stupajući u blagodatni savez sa Hristom, u vidu zakletve tri puta izgovara Simvol vere. Potom ga sveštenik poziva da se pokloni Hristu, što on čini uz reči:
"Poklanjam se Ocu i Sinu i Svetome Duhu, Trojici Jednosuštnoj i Nerazdeljivoj".
AKO SU TAMNICE, VJESANJA, CERECENJA, SAKACENJA, SPALJIVANJE NA LOMACAMA, ODSIJECANJE GLAVA, UBIJANJE MALJEVIMA, KUVANJE U KAZANIMA, GENOCIDI, OCEUBISTVO I BRATOUBISTVO HRISTOVO DJELO KROZ HRISCANSKE CAREVE I KRALJEVE I NJIHOVE VOJNIKE, AKO JE TO HRISTOVO DJELO KROZ HRISCANSKE PAPE, KARDINALE, BISKUPE, SVECENIKE, REDOVNIKE I VJERNIKE, AKO JE TO HRISTOVO DJELO KROZ HRISCANSKE PATRIJARHE, EPISKOPE, SVESTENIKE, MONAHE I VJERNIKE, DA LI SMO SE IKAD KAO POBOZNI LJUDI ZAPITALI: PA KO JE TAJ SATANA I KOJA SU NJEGOVA ZLA DJELA ZA OVIH DVIJE HILJADE GODINA HRISCANSTVA?
Нема коментара:
Постави коментар